آشنایی با جاذبه های کشور ایتالیا

ایتالیا جزو یکی پرطرفدارترین تورهای اروپایی می باشد که سالانه پذیرای میلیون ها گردشگر می باشد.

شما میتوانید به راحتی در سایت و اپلیکیشن از اخرین تور ایتالیا و یا تهیه بلیط کشور ایتالیا با خبر بشید و تهییه کنید در ضمن میتوانید با مشاوران ما تماس حاصل فرمایید .

شهر های کشور ایتالیا

هرکولانیوم Herculaneum

شهر رومی کوچک اما ثروتمندی بر کنارهٔ خلیج ناپل در کامپانیای امروزی در جنوب ایتالیا بود که به‌هنگام فوران آتشفشان وزوو در سال ۷۹ میلادی همراه با پمپئی، توره آنونزیاتا و استابیا نابود شد. امروزه شهر ارکولانو بر بخشی از بقایای شهر باستانی هرکولانیوم بنا شده‌است. عملیات کاوش و حفاری در سال ۱۷۳۸ آغاز شد و در سال ۱۹۹۷، هرکولانیوم همراه با پمپئی و توره آنونزیاتا در فهرست میراث جهانی یونسکو به‌ثبت رسید.

هرکولانیوم در ۸ کیلومتری جنوب شرقی ناپل و غرب دامنه‌های کوه وزوو قرار داشت. بنا بر روایات باستانی نام هرکولانیوم برگرفته از نام هراکلس، قهرمان یونانی بود که این موضوع نشانگر خاستگاه یونانی شهر است. بااین‌حال بنا بر شواهد تاریخی تا پایان سدهٔ ششم پیش از میلاد، ساکنان اوسکیزبان شهر تحت هژمونی یونانیان درآمده و هرکولانیوم در سدهٔ چهار پیش از میلاد زیر سیطرهٔ سامنیها قرار گرفت. در نهایت این شهر به‌دنبال شرکت در نبرد متحدان علیه روم و شکست از تیتوس دیدیوس در سال ۸۹ پیش از میلاد به یکی از شهرهای رومی بدل شد.

با آغاز سدهٔ نخست میلادی هرکولانیوم شهر مسکونی کوچک و ثروتمندی بود که به‌عنوان یکی از میعادگاه‌ها و استراحتگاه‌های محبوب رومیان شناخته می‌شد و ویلاهای زیبایی در آن ساخته شده بود. با این حال وقوع زلزله‌ای در سال ۶۲ یا ۶۳ آسیبی شدید به شهر وارد نمود و هنوز بسیاری از ساختمان‌های خصوصی و عمومی آن بازسازی نشده بود که فوران آتشفشان وزوو در ۲۴ تا ۲۵ اوت ۷۹، هرکولانیوم را مدفون ساخت.

بنا بر روایات باستانی نام هرکولانیوم برگرفته از نام هراکلس، قهرمان یونانی بود که این موضوع نشانگر خاستگاه یونانی شهر است.

با این‌حال بنا بر شواهد تاریخی تا پایان سده ششم پیش از میلاد، ساکنان اوسکی‌زبان شهر تحت هژمونی یونانیان درآمده و هرکولانیوم در سده چهار پیش از میلاد زیر سیطره سامنی‌ها قرار گرفت.

شما میتوانید به راحتی در سایت از آخرین تور ایتالیا و یا خرید بلیط , رزرو هتل کشور ایتالیا با مشاوران ما تماس حاصل فرمایید .

شهر ورونا Verona

شهری در شمال ایتالیا است. ورونا در بین ایتالیایی ها به شهر عشق معروف است. علت آن واقع شدن خانه های رومئو و ژولیت، عشاق معروف ایتالیایی، در مرکز شهر ورونا و رخ دادن ماجرای عشق و مرگ آنها در این شهر می باشد.

این خانه های باستانی هر روزه توسط گردشگران فراوان از سر تا سر جهان بازدید می شوند. داستان عشق رومئو و ژولیت توسط نویسندگان مختلف از جمله دانته و شکسپیر نقل شده است.

همچنین داستان عشق آنها روی تابلوهایی از سنگ، در محل مقبره ژولیت حکاکی شده است و گردشگران بسیاری را به خود جلب می کند.

باشگاه های فوتبال کیه وو و هلاس ورونا مهمترین تیمهای ورزشی آن محسوب می‌شوند.

این شهر تا سال ۸۹ قبل از میلاد متعلق به رومیان بوده‌است.

در سدهٔ پنجم اقوام وحشی ژرمنی این شهر را به یک دژ نظامی تبدیل کردند، تا اینکه در قرن ۱۲ به یک شهر آزاد تبدیل شد.

اوج پیشرفت سیاسی و هنری شهر در سدهٔ چهاردهم بود که توسط ونیز فتح شده بود.

این شهر تا سال ۱۷۹۷ یکی از ایلات ونیز به‌شمار می‌رفت تا اینکه توسط قوای ناپلئون فتح شد.

هنرستان نقاشی ورونا (متعلق به سده‌های ۱۵ و ۱۶) به جهت تابلوهای چشم‌اندازها و خودچهره‌نگاری‌های زبانزد است.

در سدهٔ نوزدهم ورونا به اشغال اتریشی‌ها درآمد تا اینکه در سال ۱۸۶۶ قسمتی از پادشاهی ایتالیا گردید.

این شهر در جنگ جهانی دوم خسارات فراوانی دید.

جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۲، ۲۵۶۱۱۰ نفر بوده‌است.

پارک ملی گرن پارادیسو Gran Paradiso National Park

پارک ملی گرن پارادیسو در زمینی به مساحت ۶۲ هزار هکتار قرار گرفته و پوشیده از کوهستان ها، یخچال های طبیعی، درختان و چراگاه هاست. علت اینکه به این پارک گرن پارادیسو می گویند وجود کوهی به همین نام در پارک است. کوه گرن پارادیسو تنها کوهی است که بیش از ۴ هزار متر ارتفاع دارد و کاملا در قلمروی کشور ایتالیا قرار گفته است. این پارک در شمال غربی ایتالیا قرار گرفته و حدود ۱۰ درصد ار آن را درختان و حدود ۱۶ درصد را زمین های کشاورزی و چراگاه ها فراگرفته است. برای بازدید از این پارک ملی باید به شهر Aosta، شهر کوچکی در ۱۱۰ کیلومتری شهر تورین بروید.

پارک ملی گرن پارادیسو در کشور ایتالیا در میان کوه های آلپ قرار گرفته و با چشم اندازهای کوهستانی خیره کننده و فرصت های باورنکردنی کوهنوردی به مقصدی باشکوه تبدیل شده است. این پارک اولین بار برای حفاظت از بزهای کوهی تاسیس شد اما امروز تبدیل به زیستگاهی امن برای حیوانات و پرنده های مختلف شده است. پارک ملی گرن پارادیسو اولین و قدیمی ترین پارک ملی ایتالیاست و فرصت های طبیعت گردی بیشماری را به شما می دهد.

در اوایل قرن ۱۹ به دلیل شکار بی رویه، فقط در دو منطقه از ایتالیا بزکوهی آلپی وجود داشت که یکی از آن ها گرن پارادویسو بود وتقریبا حدود ۶۰ بز کوهی در این منطقه زندگی می کردند.

این بزهای کوهی نه فقط به خاطر تفریح بلکه به بر اساس این باور که گوشتشان خاصیت درمانی دارد شکار می شدند. به دلیل کاهش تهدید آمیز جمعیت بزهای کوهی پادشاه ایتالیا در سال ۱۸۵۶ این ناحیه را شکارگاه سلطنتی کرد. در سال ۱۹۲۰ پادشاه ویکتور امانوئل سوم این منطقه را به محیط زیست بخشید و اینجا در سال ۱۹۲۲ به پارک تبدیل شد.

این پارک اولین پارک ملی ایتالیا بود و در زمان تاسیس حدود ۴ هزار بز کوهی داشت اما با ادامه ی شکار تا سال ۱۹۴۵، فقط ۴۱۹ بز کوهی باقی مانده بود.

در سال های بعد محافظت بیشتر شد و امروز باز هم حدود ۴ هزار بز کوهی در این پارک زندگی می کنند.

مدت بازدید از این پارک شانس زیادی دارید که این بزهای کوهی بینظیر را که فقط مخصوص کوه های آلپ هستند تماشا کنید

مخصوصا اگر شب را در یکی از کلبه های کوهستانی بگذرانید چون صبح و در هنگام طلوع آفتاب حیوانات برای بازی و غذا پیدا کردن از لانه بیرون می آیند.

همچنین میتوان از تفریحات این پارک زیبا :

اسکی: دامنه های این پارک ملی یکی از بهترین جاها برای اسکی است از آن جایی که در فصل زمستان برف زیادی در این ناحیه می بارد می توانید با تجهیزات اسکی وارد پارک شوید و از این همه مناطق بکر برای اسکی استفاده کنید.

راه رفتن روی برف: ارتفاع زیاد، این پارک را به یکی از پر برف ترین مناطق ایتالیا تبدیل کرده است.

اگر عاشق برف بازی و راه رفتن روی برف های سفید هستید در فصل زمستان راهی این پارک ملی شوید تا از تماشای برف ها لذت ببرید.

کوهنوردی: از آن جایی که این پارک در منطقه ی کوهستانی قرار گرفته کوه های زیادی برای کوهنوری دارد.

کوهنوردی در هر کدام از مسیرهای این پارک چشم اندازهای بینظیر طبیعی را در مقابل چشمانتان به نمایش می آورد.

برای اینکه اینجا در ابتدا یک شکارگاه سلطنتی بود کیلومترها مسیر نشانه گذاری شده دارد که آن را تبدیل به بهشتی برای کوهنوردان و طبیعت گردان حرفه ای و غیر حرفه ای کرده است. مطمئنا از بخش های شمالی پارک بیشتر خوشتان می آید چون کوه هایش بلندتر و چشم اندازهایش جذاب ترند.

می توانید گشت و گذار در این پارک را از دهکده ی کوچک کوگنه (Cogne) شروع کنید.

البا Elba

جزیره ی البا در ایتالیا یکی ار مناطق رویایی و کم نظیر این کشور اس که حتما باید از ان دیدن کنید.مناظر رویایی با ابهای زلال و نقره ای که دور تا دورش دارای انواع امکانات رفاهی و تفریحی میباشد . در سفر به ایتالیا جزیره البا یکی از مقاصد سفر بی نظیر برایتان میتواند باشد.

ایتالیا جزیره البا Elba را در خود دارد.جزیره ای با تاریخ طولانی قدیمی .

این جزیره در زمان قدیم محل سکونت قوم های متعددی میبوده است مانند قوم لیگور،یونانی و رومی اما مشهورترین فرد ساکن در جزیره ی البا ناپلئون میبوده است که در سال ۱۸۱۴ به این جزیره تبعید شد .در این جزیره دو خانه ی تابستانی و زمستانی وجود دارد که منسوب به ناپلئون هستند و نکته ی جال انکه توریست ها در این خانه ها اقامت میکنند که خود خیلی جالب است.

این جزیره با ساحلی زیبا و رویایی سومین جزیره بزرگ ایتالیا است و دارای رستوران هایی با انواع غذاهای بی نظیر ایتالیای میباشد.پاستا و پیتزاهای این جزیره باور نکردنیست و طبیعت زیبا و مناظر با شکوهی را درد.

ایتالیا جزیره الیا در ان بیش از صد و پنجاه ساحل را در خود دذد بزدید از ان را فراموش نکنید.

آبنمای تروی Troy Fountain

فواره تروی یکی از معروف ترین و محبوب ترین مکان های توریستی شهر رم است. فواره تروی نه تنها یک آبنما، بلکه یکی از شاهکارهای هنری عصر باروک است. به درستی می توان این فواره را جواهری از سنگ و آب نامید.

فواره تِرِوی دارای تاریخی طولانی است و پیدایش آن به دوران روم باستان بر می گردد.

یعنی زمانی که به عنوان مظهر یکی از آبراهه های روم به نام آکوا ویرجو (Aqua Virgo) مورد استفاده بود. نام آکوا ویرجو به معنی “آب باکره” و برگرفته از یک افسانه قدیمی رومی است.

طبق یک افسانه رومی، یک دوشیزه جوان محل سرچشمه این آب را به گروهی از سربازان امپراتوری روم نشان داد.

سپس امپراتور آگوستوس دستور داد تا آب راهی به طول ۲۲ کیلومتر ساخته شود و این آب به شهر رم و به حمام های آن منتقل شود.

در قسمت بالای فواره دو نقش برجسته (در دو طرف) وجود دارد که صحنه هایی از این افسانه را نشان می دهند.

در زمان حکمرانی پاپ اوربان هشتم، فواره خیلی ساده و معمولی بود. لذا پاپ به مجسمه تراش برجسته آن زمان، جان لورنزو برنینی، دستور داد تا پروژه فواره تروی را طراحی و اجرا کند. برنینی هم شروع به طراحی اولیه فواره کرد، ولی به علت مرگ پاپ پروژه اش متوقف شد.

صد سال بعد، دوباره پروژه ساختن مجسمه برای این فواره به جریان افتاد. این بار معمار برجسته آن زمان، نیکولاس سالوی، با استفاده از طراحی هایی که برنینی انجام داده بود پروژه را شروع کرد. ساخت فواره تروی ۳۰ سال طول کشید و نهایتا در سال ۱۷۶۲ به اتمام رسید.

بعد از سقوط امپراتوری روم، قنات بزرگ آکوا ویرجو نیز از کار افتاد و تبدیل به یک خرابه شد. این وضعیت به مدت ۱۰۰۰ سال ادامه داشت تا زمانی که پاپ نیکولاس پنجم دستور بازسازی آن را در سال ۱۴۵۳ صادر کرد. از آن زمان، این آبراهه به نام آکوا ویرجین (Aqua Virgine) نام گذاری شده است.

در زمان بازسازی آکوا ویرجین در قرن پانزدهم سنت بر این بود که در مظهر آبراهه ها فواره می ساختند. پاپ نیکولاس پنجم هم از این سنت تبعیت کرد و یک حوضچه کوچک در مظهر آکوا ویرجین، در محل فعلی فواره تروی، درست کرد.

شهر رم شهر فواره هاست. کمتر شهری در دنیاست که تعداد فواره هایش از رم بیشتر باشد و می توان به جرات گفت که فواره تروی نگین درخشان فواره های شهر رم است.

فواره تروی نه تنها بزرگ ترین فواره باروک شهر رم است بلکه به عنوان زیباترین نمونه آن نیز به شمار می آید.

یکی از ویژگی های برجسته و متمایز کننده فواره تروی، ابعاد بزرگ آن است.

طول فواره ۲۰ و ارتفاع آن ۲۵ متر است. همچنین ساخته شدن این فواره بزرگ در یک میدان کوچک باعث می شود فواره تروی بسیار با ابهت جلوه کند.

در عین حال، بیشترین شهرت این فواره به واسطه طراحی فوق العاده زیبای آن است.

تم طراحی این فواره آب های آرام و خروشان است.

آب های خروشان بر روی صخره ها جاری می شود و با وقار و شکوه تمام به داخل حوضچه جلوی فواره سرازیر می شود.

اگر فواره تروی را از نزدیک دیده باشید، احتمالا با من هم عقیده هستید که این یکی از بزرگترین نمایش هایی است که در زندگی تان دیده اید!

فواره تروی شامل چندین مجسمه برجسته است.

دقیقا در وسط فواره، مجسمه مردی را می بینید که بر روی ارابه ای به شکل یک صدف بزرگ ایستاده است.

این مجسمه، نپتون، خدای رومی آب و دریاهاست (نپتون همان پوزیئدون در فرهنگ یونانی است). این ارابه توسط دو اسب کشیده می شود.

یکی از آن دو آرام و مطیع و دیگری بی تاب و بی قرار است.

احتمالا این اختلاف حالت اسب ها، نماد و سمبل وضعیت متغیر و نوسانی دریاها است.

هر کدام از اسب ها توسط یک تریتون هدایت می شوند (تریتون موجود افسانه ای به شکل حوری دریایی است که در اسطوره های یونان به عنوان محافظ خدایان دریا بوده است).